دانشمندان دانشگاه «استنفورد» با موفقیت باکتری‌هایی را برای مبارزه با سرطان در موش‌ها مهندسی کرده‌اند و اکنون برنامه‌هایی برای آزمایش‌های انسانی آن در چند سال آینده در دست دارند.
به گزارش پایگاه خبری قرطاس و به نقل از ایسنا، پژوهشگران در دانشکده پزشکی دانشگاه «استنفورد» به کشف امیدوارکننده‌ای دست یافته‌اند که می‌تواند در آینده به درمان‌های جدیدی برای سرطان منجر شود.
آنها آزمایشاتی را انجام داده‌اند که در آن ژنوم میکروب‌ها و باکتری‌های پوستی را برای مبارزه با سرطان تغییر داده‌اند. این میکروب‌های تغییر یافته روی موش‌های مبتلا به سرطان تزریق شدند و مشاهده شد که تومورها شروع به از بین رفتن کردند.
این باکتری، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس(Staphylococcus epidermidis) نام دارد که از پوست موش گرفته شده و برای تولید پروتئینی تغییر یافته که سیستم ایمنی را با توجه به تومورهای خاص تحریک می‌کند.
به نظر می‌رسد این آزمایش، موفقیت چشمگیری بوده است، زیرا باکتری‌های اصلاح‌شده انواع تهاجمی سرطان متاستاتیک پوست را پس از اعمال از بین می‌بردند. نتایج نیز بدون هیچ گونه التهاب قابل توجهی به دست آمد.
دکتر مایکل فیشباخ دانشیار مهندسی زیستی در استنفورد می‌گوید: این روش تقریباً جادویی به نظر می‌آید. این موش‌ها تومورهای بسیار تهاجمی داشتند که رشد می‌کردند و ما به آنها یک درمان ملایم دادیم و به سادگی یک سواب از باکتری برداشتیم و آن را روی موی سرشان مالیدیم.
این یک گریز دیگر به دنیای میکروبیوم‌ها و همه باکتری‌هایی است که در آنجا زندگی می‌کنند. این روزها میکروبیوم روده بسیاری از اخبار را به خود اختصاص داده است، اما نباید از این واقعیت غافل شد که پوست نیز میزبان میلیون‌ها میلیون باکتری، قارچ و ویروس است و هدف این موجودات اغلب ناشناخته است.
دانشمندان در این مطالعه دریافتند که سلول‌های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس باعث تولید سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های CD8 T می‌شوند.
اساساً پژوهشگران این باکتری را در اختیار گرفتند تا سلول‌های CD8 T را که آنتی‌ژن‌های خاص را هدف قرار می‌دهند، تولید کنند. در این مورد، آنتی‌ژن‌ها مربوط به تومورهای سرطان پوست بودند.
بنابراین هنگامی که سلول‌ها با یک تومور مشابه مواجه شدند، شروع به تکثیر سریع و کوچک شدن توده یا خاموش کردن کامل آن کردند.
فیشباخ می‌گوید: مشاهده ناپدید شدن آن تومورها به ویژه در محلی دور از محل استفاده از باکتری، تکان دهنده بود. به طوری که مدتی طول کشید تا باور کنیم که واقعا این اتفاق در حال رخ دادن است.
مانند تمام درمان‌های در حال رشد سرطان، احتیاط‌های سنگینی در این مورد نیز وجود دارد. اول از همه اینکه این آزمایش‌ها روی موش‌ها انجام شده است. انسان‌ها و موش‌ها از لحاظ بیولوژیکی از بسیاری جهات به هم شبیه هستند، اما بسیاری از درمان‌هایی که روی موش‌ها کار می‌کنند، روی انسان متفاوت عمل می‌کنند.
پژوهشگران دانشگاه «استنفورد» هنوز نمی‌دانند که آیا استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس باعث ایجاد پاسخ ایمنی در انسان می‌شود یا خیر. با توجه به اینکه پوست ما مملو از ریزموجودات است، بنابراین ممکن است نیاز به یافتن میکروب دیگری برای تغییر و مهندسی باشد. همچنین این روش برای درمان تومورهای سرطان پوست طراحی شده و به صورت موضعی اعمال می‌شود و باید دید که آیا مزایای آن به سرطان‌های داخلی نیز می‌رسد یا خیر.
با توجه به این نکات، پژوهشگران دانشگاه «استنفورد» می‌گویند که انتظار دارند آزمایش‌های انسانی این روش در چند سال آینده آغاز شود، اگرچه آزمایش‌های بیشتری هم بر روی موش‌ها و هم بر روی حیوانات دیگر قبل از ادامه کار با انسان‌ها مورد نیاز است.
دانشمندان امیدوارند که این درمان در نهایت بتواند علاوه بر سلول‌های سرطانی به انواع بیماری‌های عفونی نیز رسیدگی کند.
