برخی از بیماری‌ها وجود دارند که نه تنها باعث ایجاد محدودیت و اختلال در زندگی روزمره افراد نمی‌شود، بلکه ممکن است سبب پیشرفت و حتی عملکرد خارق‌العاده آن‌ها نیز شوند.
به گزارش پایگاه خبری قرطاس و به نقل از ایسنا، هایپرتایمزی (Hyperthymesia)، نوعی بیماری نادر است که به‌طور تقریبی توانایی به یاد آوردن تمام رویدادهای زندگی را به انسان می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که تنها تعداد محدودی از افراد با چنین توانایی وجود دارند. هایپرتایمزی نیز به‌عنوان حافظه اتوبیوگرافیک برتر (highly superior autobiographical memory) یا HSAM شناخته می‌شود. این بیماری نوعی از توانایی است که به حافظه زندگی‌نامه‌ای افراد محدود می‌شود و این به این معنی است که افراد می‌توانند اطلاعات مربوط به خود و تجربیات شخصی گذشته خودشان را به خاطر آورند.
علاوه بر این، افراد مبتلا به هایپرتایمزی می‌توانند اطلاعات را به شکل خاطرات کوتاه مدت یا بلند مدت به حافظه بسپارند. این افراد احتمالا خاطرات کوتاه مدت را به روشی مشابه افراد دیگر پردازش می‌کنند. با این وجود، افراد مبتلا به HSAM حافظه بلند مدت بهتری دارند.
هایپرتایمزی با داشتن حافظه خوب متفاوت است. برخی از پژوهشگران معتقدند که این افراد دارای ویژگی‌های مشترکی با افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی (OCD) هستند. در واقع، افراد مبتلا به این دو بیماری، در برخی از قسمت‌ها و ساختار مغزی، تفاوت ویژه‌ای با یکدیگر دارند. با این حال، با وجود برخی از شباهت‌ها، هیچ ارتباط قطعی میان داشتن HSAM و OCD وجود ندارد. برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که علت هایپرتایمزی ممکن است بیولوژیکی، ژنتیکی یا روانی باشد، با این وجود علت دقیق ابتلا به این بیماری/ توانایی خارق العاده هنوز ناشناخته باقی مانده است.
این بیماری با احساس ترس بیگانه است
بیماری اورباخ-ویته، Urbach-Wiethe یا UWD یک بیماری ژنتیکی نادر همراه با علائم پوستی و مغزی است که از زمان کشف آن تاکنون تنها ۴۰۰ مورد از آن گزارش داده شده است. این اختلال به دلیل جهش ژنتیکی منجر به کلسیفیکیشن مغز(calcification of the brain) و تجمع رسوبات کلسیم در رگ‌های خونی مغز می‌شود که به موجب آن، فرد ترس را حس نمی‌کند.
اورباخ-ویته به فرد مبتلا شهامت انجام هر کاری را می‌دهد و از نشانه‌های آن می‌توان به گرفتگی صدا در اوایل دوران نوزادی و آسیب به حنجره و پوست در دوره‌های بعدی زندگی فرد اشاره کرد. تحقیقات نشان داده که این اختلال ممکن است به دلیل آسیب به قسمتی از مغز به نام Amygdala باشد. درنتیجه این اختلال، قوه تشخیص ترس در فرد از بین می‌رود و به عبارت دیگر، شخص قادر نخواهد بود در موقعیت‌های ترسناک عکس‌العمل خاصی ناشی از احساس ترس از خود نشان دهد.
