شناسایی حداقل ۴۹۱ ماده شیمیایی خطرناک در پلاستیک‌های بازیافتی
بازیافت پلاستیک به عنوان راه‌حلی برای بحران آلودگی پلاستیک مطرح شده است، اما مواد شیمیایی سمی در پلاستیک‌ها استفاده مجدد و دفع آنها را پیچیده می‌کند و مانع بازیافت موثر آنها می‌شود.
به گزارش پايگاه خبري قرطاس و به نقل از اس‌ای، بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، دو سوم از بیش از ۴۳۰ میلیون تن محصولات پلاستیکی تولید شده سالانه تنها پس از یک بار استفاده به عنوان زباله دور ریخته می‌شوند. این منجر به تولید و انباشت حجم عظیمی از زباله‌های پلاستیکی می‌شود که هم سطح زمین و هم اقیانوس‌های ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
به این ترتیب، امروزه بازیافت پلاستیک بخشی ضروری از مدیریت زباله و ابتکارات حفاظت از محیط زیست است. بازیافت پلاستیک اثرات زیست محیطی تولید پلاستیک را به حداقل می‌رساند، انرژی را حفظ می‌کند و به کاهش نیاز به مواد خام جدید کمک می‌کند.
یک فرآیند پایدار حیاتی
با این حال، یک مطالعه جدید مانعی بر روی این فرآیند حیاتی پایدار ایجاد می‌کند. پژوهشگران دانشگاه گوتنبرگ گلوله‌های پلاستیکی بازیافتی جمع‌آوری شده از ۱۳ کشور مختلف را بررسی کردند و دریافتند که حاوی صدها ماده خطرناک از جمله داروها و آفت‌کش‌ها هستند.
پروفسور بتانی کارنی آلمروث از دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: بازیافت پلاستیک به عنوان راه حلی برای بحران آلودگی پلاستیک مطرح شده است، اما مواد شیمیایی سمی در پلاستیک‌ها استفاده مجدد و دفع آنها را پیچیده می‌کنند و مانع بازیافت می‌شوند.
در میان همه مواد شیمیایی آلی مشکوک شناسایی شده، ۴۹۱ مورد تایید شد و ۱۷۰ مورد دیگر برای آزمایش‌های بیشتر مورد بررسی قرار گرفتند. این مواد به دسته‌های مختلفی مانند مواد شیمیایی صنعتی، افزودنی‌های پلاستیکی، داروها و حشره‌کش‌ها تعلق دارند.
پژوهشگران می‌گویند، مواد شیمیایی خطرناک برای کارگران و مصرف کنندگان بازیافت و همچنین برای جامعه و محیط زیست خطراتی ایجاد می‌کنند. قبل از اینکه بازیافت بتواند به مقابله با بحران آلودگی پلاستیک کمک کند، صنعت پلاستیک باید مواد شیمیایی خطرناک را محدود کند. بیش از ۱۳۰۰۰ ماده شیمیایی مورد استفاده در پلاستیک با ۲۵ درصد طبقه‌بندی به عنوان خطرناک دسته‌بندی می‌شوند.
دانشمندان می‌گویند، هیچ ماده شیمیایی پلاستیکی را نمی‌توان به عنوان ایمن طبقه‌بندی کرد.
این در حالی است که پلاستیک‌ها در فرآیند بازیافت به طور کامل تمیز می‌شوند. پلاستیک‌ها به دقت شسته می‌شوند تا ناخالصی‌هایی مانند برچسب‌ها، چسب‌ها و آلاینده‌ها در آنها تا حدی از بین برود، زیرا پلاستیک‌های تمیز شده برای بازیافت مناسب‌تر هستند و به تولید مواد بازیافتی با کیفیت بالاتر کمک می‌کنند.
گلوله‌های پلاستیکی بازیافتی پس از خرد شدن و ذوب شدن می‌توانند در ساخت انواع محصولات از جمله ظروف، مواد بسته‌بندی، منسوجات و غیره استفاده شوند. مصرف کنندگان نیز تشویق می‌شوند تا با انتخاب اقلام ساخته شده از مواد بازیافتی از بازار محصولات بازیافتی حمایت کنند.
ناامن برای مصرف کنندگان
موفقیت بازیافت پلاستیک به عواملی مانند مشارکت عمومی و توسعه بازارهای مواد بازیافتی بستگی دارد. با این حال، این مطالعه جدید می‌تواند چنین ابتکاراتی را خنثی کند، زیرا نشان می‌دهد که پلاستیک‌های بازیافتی به دلیل محتوای بالای مواد شیمیایی سمی که آنها را برای مصرف کنندگان ناامن می‌کند، برای اکثر استفاده‌ها مناسب نیستند.
این پژوهش مطمئناً تلاش‌ها برای ایجاد یک اقتصاد چرخشی را مختل می‌کند و این سؤال مهم را مطرح می‌کند که در مورد مشکل عظیم زباله‌های پلاستیکی چه می‌توان کرد؟
یک راه حل کلیدی وجود دارد که می‌تواند پیاده شود. می‌توان مصرف کنندگان را تشویق کرد که از جایگزین‌هایی برای پلاستیک‌های یک‌بار مصرف مانند کیسه‌های قابل استفاده مجدد، بطری‌های آب و ظروف استفاده کنند و میزان زباله‌های پلاستیکی تولید شده را کاهش دهند. بسیاری از اقلام دور ریختنی را می‌توان به راحتی با گزینه‌های پایدارتر جایگزین کرد.
این مطالعه در مجله Data in Brief منتشر شده است.
منبع: ايسنا
